Rechtbank of hutje op de hei

Na een indrukwekkende safari begon vorige week een nieuwe safari in Nairobi....op zoek naar 'onze' studenten bij drie grote universiteiten in Nairobi.

Omdat we maar twee dagen gepland hadden in Nairobi, hadden mijn collega Winnie en ik van de ochtend tot laat in de middag studentenbezoeken gepland.

Het avontuur begon in de ochtend in de bus naar de eerste universiteit...de bus waar we instapten was compleet ingericht als moderne discotheek en de bas en heftige dansmuziek stond dan ook kei en keihard te bonken door de hele bus...half Nairobi werd dus wakker geschud door deze bus, waar wij dus vrolijk instapten....niet alleen werd iedereen wakker van de muziek, ook de 'binnenhaal'-jongen die in de deuropening continu de eindbestemming van de bus naar mensen roept om ze naar binnen te lokken, probeerde de hele stad tegelijk te bereiken. Hij zag er uber-hip uit, alsof hij een hele nacht op stap ging in diezelfde bus...compleet met hippe sneakers, bloesje, zwarte zonnebril en enorme aftershave-wolk stond hij tussen het 'binnenhalen' door dans-moves te maken alsof zn leven ervan af hing. Tenslotte maakt hij nog handig van de bus gebruik als fitnesscentrum want hij trok zich geregeld op in de deuropening waar heel handig een stang was gemonteerd, alsof ie opgehangen was om precies zijn biceps strak in model te houden. Ik heb me kapot gelachen terwijl Winnie naast me dit tafereeltje blijkbaar doodnormaal vond.

Van hot naar her zijn we vervolgens gereisd om alle studenten op ons lijstje te ontmoeten, een gesprekje met hen te voeren en vooral uitleg te geven over de nieuwe werkwijze van Friends For Life, het belang van regelmatig contact en het sponsoren van een volgende student. Alle studenten konden zich vervolgens in een one minute-off-fame wanen als filmster want we hadden een videocamera en IT-collega meegenomen om interviewtjes af te nemen en foto's te maken.

Met bus, matatu, taxi en zelfs achterop de fiets hebben we uiteindelijk een 15-tal studenten gesproken en drie grote universiteiten gezien. Tijdens de interviews en gesprekjes vragen we ze naar hun achtergrond (veel schrijnende verhalen helaas), maar ook naar hobby's, interesses, passies en toekomstdromen. Grappig is dat ze bijna allemaal aangeven van reizen te houden, zoals veel Nederlanders, maar dat ze bijna nergens zijn geweest en ook niet snel veel zullen gaan reizen omdat dat wel het laatste is waar ze geld voor hebben. Wat ben ik dan toch weer bevoorrecht als ik denk aan de reizen die ik al heb kunnen maken en ben pas 30!

Ik merk dat de verhalen me aangrijpen en het soms lastig is het van me af te zetten 's avonds, we kunnen helaas niet iedereen helpen en zijn ook voor een groot deel weer afhankelijk van donoren in Nederland.

Gister zat een studente rechten aan mn bureau voor een intake-interview, ik zag haar tranen achter haar ogen opwellen toen ze haar verhaal vertelde. Ze had haar examens afgelopen week niet kunnen doen omdat ze het examengeld niet kon betalen en maakte nu deel uit van een groep 'special cases' op de universiteit die nog 1 herkansing kregen...had ze het geld niet voor maandag geregeld, dan had ze dikke pech en was de studie tot nu toe voor niks geweest...weg toekomst, weg dromen en terug naar het hutje op de hei waar broers en zusjes vol verwachting zitten te wachten op de verandering die je in hun leven zou gaan maken als je zou zijn afgestudeerd en daarna een goede baan had gevonden....
Ze wist niet meer waar ze het zoeken moest, was net uit de nachtbus van Nairobi gestapt, was oververmoeid, op van de zenuwen en wist dan ook niet hoe ze ons moest bedanken (vele malen heb ik dan ook de zegen van god al mogen ontvangen via de studentes ;)) toen we haar vertelden dat we haar gematcht hadden met een sponsor. Als een van de eersten tekende ze vol blijdschap het nieuwe student-contract van Friends For Life.
Dat is natuurlijk een fantastische afsluiting van de dag...op naar maandag...knokken voor de volgende studenten..

Nog een grappig detail en te toevallig ook: tijdens een gesprek met een van de student-welfare-coordinatoren (soort decaan) bij een van de universiteiten, blijkt dat de beste man net zoals ik, in Wageningen heeft gestudeerd!

Ow ja, volgens mij nog steeds vergeten door te geven via dit kanaal, mijn adres is hier:
P.O. Box 1029
80400 Ukunda
Margreet en ik willen binnenkort een Hollandsche avond organiseren voor collega's en zijn dringend op zoek naar uitbreiding van onze collectie 'typisch Hollandsche (ansicht)kaarten'....dus wie wil bijdragen, heel graag!!