Gorilla’s, porters en bananas

Oeganda: eindelijk dan de trip waar we al zo lang naar hebben uitgekeken en zo over getwijfeld hebben of we dit wel moesten doen. Het bekijken van deze zwarte giganten in het oerwoud van Oeganda blijkt namelijk nogal een klus!

Alleen al het verkrijgen van een zogenaamde gorilla-permit (jaja, ook Oeganda kent inmiddels de papier-winkel-cultuur) kost even moeite. Goed natuurlijk dat de gorilla op deze manier beschermd wordt want er worden maar een beperkt aantal vergunningen per periode, per groep gorilla’s afgegeven. Maar toch, het moest even geregeld worden binnen een korte periode. Wij waren natuurlijk weer niet heel erg op tijd met de beslissing toch richting Oeganda te gaan en er waren nog maar twee permits over voor de periode 4-8 januari!! Die moesten we dus hebben!!! Maar goed, eerst een vlucht regelen naar Kampala vanwaaruit de tocht zou beginnen. Dit vergt vanuit kantoor ook even wat stress want we hadden geen creditcards of paspoorten op zak. En dan het regelen van een geldtransactie naar het tourbureau! Ow ow ow, ik zal de details besparen, maar wat hebben we gezweet (bij een toch al graadje of 34 wat het hier inmiddels is) en gerend om alles voor elkaar te krijgen. En daar gingen we: van 4 tot en met 10 januari (tsjaa…in alle haast een foutje bij mij erin geslopen bij ticket boeken haha) naar Oeganda.

Het land is prachtig en dat was wel een geluk want we moesten meteen al na aankomst een uurtje of 8 rijden naar Queen Elisabeth national parc. Fantastische uitzichten: groen, groener, groenst! En de leukste tafereeltjes langs de weg. Snelwegen zijn hier een ander begrip, men fietst, loopt, speelt, werkt en laat de koeien uit langs de (‘snel’) weg. Natuurlijk waren we al veel beelden gewend omdat ze lijken op Kenia, maar toch, het land is anders, de uitzichten zijn anders en het land leek meer gestructureerd en opgeruimd.

De tweede dag hebben we ons vermaakt tijdens een trekking op zoek naar Chimpanzees.
Deze intelligente apen blijken inderdaad heel slim want we hebben ze niet te zien gekregen na een aantal uren op pad, met telkens de rivier oversteken (via omgevallen boomstammen!!) om ze achterna te gaan. Luid geschreeuw en gelach hoorden we telkens wat ons weer aanmoedigde om verder te gaan om een glimp op te vangen. Uiteindelijk bleken ze foto-klaar te zitten op de plek waar we gestart waren. Als we gewoon waren blijven zitten en kijken waren ze dus gewoon zelf naar ons toegekomen, haha. Toen we weer terug keerden naar startpunt waren de grapjassen alweer weg natuurlijk…Maar goed, toch een fantastisch mooie toch met veel lachen-gieren-brullen (dat laatste dus vooral door de chimps). In de middag werden we nog getrakteerd op een safari-boottrip met hippos’, leeuwen, croco’s, pelicanen en buffalo’s.

De derde dag bracht onze gids ons naar Bwindi national park, ook wel: impenetrable forest genoemd, ondoordringbaar dus…spannend! Na een lange rit kwamen we aan bij een fantastisch mooie, luxe lodge. We werden ontvangen met koude drankjes, hete doekjes om de handjes te wassen en een knuffel van de (Keniaanse) manager….geweldig, zeker na onze vorige lodge, waarbij de sfeer beperkt bleef bij TL-verlichting en bed-bug-matrassen. We hadden vooral gekozen voor de optie ‘moderate’ wat tussen budget en luxe in zat, dachten we….Dus dit beviel prima. Het uitzicht was fantastisch en er was zelfs een bad!!! Na al die tijd, een bad! (geen warm water natuurlijk haha, maar goed, we hadden een bad)! Hup open die kraan dus en relaxen op de gigantische bedden voor het geweldige uitzicht. Maar niet voor lang natuurlijk, daar kwam onze gids al aan met een ietwat vervelende mededeling…haha. Hij was naar de verkeerde lodge gereden!! Iaiaia, onze kamer was al geboekt door een ander stel en deze lodge was veel duurder dan die wij hadden geboekt. Maar goed, wij gingen niet zomaar meer weg natuurlijk. Uiteindelijk konden we, na overleg met management en een beteuterde gids voor niet al te veel bijbetaling gelukkig blijven zitten. De gids moest het problem maar oplossen bij de andere lodge die geboekt was….later bleek dat de mensen die onze kamer hadden geboekt ‘per ongeluk’ naar de andere lodge waren gereden waar wij in eerste insatntie naar toe zouden gaan, mooie tegenvaller lijkt me want dat was een veel goedkopere lodge (raar verhaal ook maar goed).

De Bergen van Oeganda zijn best fris, zeg maar gerust: KOUD!!!! Beach-girls als we zijn, niks meer gewend, hadden ons weer eens niet goed voorbereid: met de slippertjes aan en de bikini’s in de tas zaten we dus behoorlijk te kou-kleumen. De witte wijn bleek gelukkig een goede hartverwarmer en al met al is er daardoor ook hier weer (iets te!) veel gelachen!

De dag erna was het dan zover: de gorilla-trek! Mooi dat we nog wel aan onze gympen/ sportschoenen gedacht hadden want we hebben wat afgeklauterd. Het is waar: ondoordringbaar bos….maar zelf olifanten klauteren de bergen op en af en dus ook wij achter de gidsen aan richting de gorilla’s, dit moest toch gaan lukken! Met zn tween hebben we een ‘porter’ gehuurd, dat werd aanbevolen te doen als je het gevoel had dat het toch wat zwaar zou worden allemaal. We wisten niet wat we moesten verwachten, Margreet ziet diepte niet goed en je tas bij een ander om de schouder hangen tijdens zo’n trekking is best relaxed. De porter werd dus bij de arm gegrepen en het avontuur tegemoet gegaan. De porter is er gelukkig ook heelhuids teruggekomen want met Margreet aan de arm bleek ook voor hem nog best een gevaar haha….hij lag bijna zelf in het ravijn en vlak voor de gorilla kukelde Margreet voorover richting gorilla, hilarisch!…maar goed, het was gelukkig opperhoofd silverback niet, die zat een eindje verderop in zenhouding te mediteren met een schooltje musquitos.

We hadden een uur de tijd bij de gorilla’s en dat was razendsnel voorbij, een prachtige ervaring, zo dichtbij! We mochten ze tot ongeveer 5 meter afstand benaderen en hadden alle tijd om foto’s te maken want het groepje bleef relaxed zitten en ons af en toe aanstaren alsof wij vooral de attractie waren.

De laatste dag hadden we weer een lange rit voor de boeg, terug naar Kampala met als start het adembenemende uitzicht op de optrekkende mist in de bergen van Bwindi, ge-wel-dig!

In Kampala hebben we een dag later een beetje geshopt en nagenoten van de foto’s. De allerlaatste dag: terugvlucht en verjaardag! Margreet had een heel lief olifanten-taartje en cadeautje geregeld bij het ontbijt! In de ochtend dus mijn verjaardag al kunnen vieren in Oeganda, in de middag na aankomst de fles ontkurkt in Ukunda Kenia!