Wielklemmen en Tsunami-alerts

Wat een dag! haha...zo zit je enorm te genieten van alle mooie ervaringen en zo zit je vol verbazing de hele dag op je af te laten komen als de een na de andere pech-situatie zich voordoet.

Na al weken van de aannemer te hebben gehoord dat toch echt 'tomorrow' alle kranen zijn gemonteerd en zelfs stromend water aanwezig zal zijn in ons toekomstig appartement...kunnen we het die ochtend even niet meer aanhoren en laten we dit dagelijks 'nieuws' langs ons heen gaan. Toch nog zwetend en zwoegend (ondanks het het regenseizoen nu toch echt begonnen is) gaan we aan de slag in het nieuwe kantoor waar het nog behoorlijk stoffig is.

Het ene na het andere vraagstuk popt op over het nieuwe kantoor, het appartement of de aanstaande seminar die al snel nadert. We zijn nog moe van een druk paasweken dus proberen we de vele vraagstukken die op ons afkomen wederom even van ons af te laten glijden om ons te concentreren op datgene waar we voor hier zijn: het verder helpen van de studentenstichting en de vrouwelijke onderneemsters van de microkredieten.

Lunchen is niet echt een bezigheid die ze hier kennen en gezellig samen doen...liever bijten ze op een houtje en besparen ze op de kosten hiervan.
Wij gaan dan uiteindelijk toch maar ergens droog brood halen om niet volledig van ons stokje te gaan in de hitte...want de hitte...ja die blijft natuurlijk. Tegen het middaguur wordt het ons een beetje te gek en smelten we bijna letterlijk weg op onze stoeltjes achter de laptopppies. Als dan ook nog de huisbaas en aannemer komen aanzeulen met klaagzang en prietpraat, de manager met het volgende vraagteken boven zijn hoofd komt aankloppen, blijkt tot overmaat van ramp dat ze gezellig even ondertussen een wielklem op de huurauto hebben aangelegd. Wij hebben het even helemaal gehad hier! ARGHHHHHH!!!

Margreet 'left' uiteindelijk 'the building' na een hevige discussie met de parkeerwachters en de verantwoordelijke 'district officer'. Moedig als ik soms probeer te zijn, probeer ik het ook nog in het politiekantoortje met mijn allerliefste smile en goede praat ons onder de boete uit te praten....helaas, mijn charmes mogen niks baten tegen corruptie, we zijn gewoon stomme Muzungu's die lekker geld in het laatje brengen die dag!

Bijna dan het einde van de dag...maar nee, nog even geen rust en koud wijntje voor ons in de bar ;), in plaats daarvan een sms-je van de Nederlandse ambassade in Nairobi met de aansporing tot het toch echt dringend verlaten van de kust ivm een dreigende Tsunami als gevolg van de aardbeving in Indonesie!! Een acute evacuatie lijkt te worden gepland....Jaaa hoor, dan kan er ook nog wel bij, het hotel waar we in zitten, ligt precies aan de kust!! pffff....hebben wij dat!

Na wat paniekzaaierij en heen-en-weer-gebel blijkt dat het uiteindelijk allemaal loos alarm is en we weer gewoon rustig aan ons welverdiende wijntje aan het einde van de dag kunnen gaan zitten en zijn we blij dat deze dag erop zit...

Zo kan de dag dus ook verlopen...totaal uitgeput duiken we ons bed in, wetende dat de volgende dag weer ongelooflijk veel moois zal brengen!